Wednesday, October 31, 2012

ഫോര്‍മുല വണ്‍



ഇന്നത്തെപ്പോലെ വളരെ സുഭിക്ഷമായി  കിട്ടുന്ന 'റെഡിമേട് സ്നാക്ക്സ്' അല്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും ഓരോ സീസൺ അനുസരിച്ഛ്   പലതരം നാടന്‍  വിഭവങ്ങളും   മിക്കവാറും വീടുകളിലും  ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു അന്നൊക്കെ. വേനൽകാലത്ത്  ചക്ക, മാങ്ങ ഇത്യാതികള്‍ പ്രത്യേകിച്ച് സമയമൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെ  ലഘുഭക്ഷണം ആക്കിയിരുന്നു പിള്ളേർസ്   . താരം No.1  അന്നും  കശിനണ്ടി തന്നെ . ചുട്ടതോ പച്ചക്ക് കീറിയതോ ( Expert Supervision must - അല്ലെങ്കില്‍ വിവരമറിയും അത്രതന്നെ ) അതുമല്ലെങ്കില്‍ 'ബാര്‍ട്ടര്‍'  സമ്പ്രദായപ്രകാരം പെട്ടി  കടകളില്‍  നിന്ന് കിട്ടുന്ന   മിട്ടായികളോ,     പെട്ടി-സൈക്കിളില്‍ കൊണ്ട് വരുന്ന   ഐസ്ഫ്രുട്ടോ ഒക്കെയായി പല മൂല്യ-വര്ദ്ധി സാധ്യതകളും കശിനണ്ടിക്ക്  മാത്രം സ്വന്തം !


ഇത്തരം  'സ്നാക്സ്‌' ആര്ഭാടങ്ങളൊക്കെ വേനലവധിക്കാലത്തേക്ക് ലിമിറ്റഡ്‌ ആയിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം. എന്നാല്‍ മറ്റുമാസങ്ങളിലോക്കെ സ്നാകസിന്റെ ലഭ്യതക്ക് ഒരു  കാത്തിരിപ്പൊക്കെ വേണ്ടി വരും . 
എന്തായാലും ദിവസേന സന്ധ്യക്ക് കരുവാപ്പടി’  സന്ദര്‍ശനം  കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ കൊണ്ടുവരുന്ന ഒരു കപ്പലണ്ടിപ്പൊതിയായിരുന്നു എക്കാലത്തെയും മിനിമം 'ഗാരണ്ടീഡ് സ്നാക്സ്‌'



അങ്ങിനെ കാലം നടന്നും ഇഴഞ്ഞും പോകവേ ഒരു പരീക്ഷക്കാലവും സ്റ്റഡിലീവും വന്നെത്തി . പഠനമൊക്കെ ഏകാന്തമായ  ഒരിടത്തായാല്‍ കൊള്ളാം എന്നൊക്കെ തോന്നിത്തുടങ്ങിയ പ്രായം . തട്ടുമുകളിലുള്ള ചെറിയ വരാന്തയില്‍ ചെന്നിരുന്നാല്‍ സംഗതി 'ബെസ്റ്റ്‌'.


തട്ടിന്‍പുറത്ത് പഠിപ്പൊക്കെ 'സ്മൂത്തായി' നീങ്ങുന്നടിനിടയില്‍ ഒരുദിവസം മരകോണി  ഇരിക്കുന്ന  ഇരുട്ടുനിറഞ്ഞ ചായിപ്പുമുരിയിലെ നെല്ലുപെട്ടിയില്‍ അച്ഛന്‍ എന്തോകൊണ്ടുവക്കുന്നതിന്‍റെ  'തട്ടുമുട്ടു' ശബ്ദം കേട്ടു. വില്പ്പനവില  കുറഞ്ഞ കായക്കുലകള്‍ ഇടക്കൊക്കെ കൊണ്ടുവച്ചു വീട്ടാവശ്യത്തിന് പഴുപ്പിച്ചെടുക്കുന്ന ഒരു  വിവിദോദേശ പെട്ടിയാണ് അത്‌. അങ്ങിനെ  അന്നത്തെ പഠനമൊക്കെകഴിഞ്ഞ്‌ തിരിച്ചുപോകുമ്പോള്‍ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ ചായിപ്പിലെ പെട്ടിയില്‍ ഒരു സ്പര്ശന പരീക്ഷണ-നിരീക്ഷണം  നടത്താന്‍ നിര്ബ്ന്ധിതനായിപ്പോയി  ഞാന്‍  ! ഇരുട്ടിലെ അന്വേഷണം ആണെങ്കിലും ഒരുവിധം  പഴുക്കാന്‍   തുടങ്ങിയ ഒരു പഴം,   കൈ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത്  പറിച്ചെടുത്ത് ശാപ്പിട്ടുകൊണ്ട്  'കദളിക്കുല ഒരെണ്ണം  പഴുക്കാന്‍' ആരംഭിചീട്ടുണ്ടെന്നു പെട്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കി .


മോണിംഗ് & ഈവനിംഗ് ഷിഫ്റ്റ്‌കളിലായി പഠനം തുടര്‍ന്നു. ചായിപ്പ്‌ വഴി കയറ്റവും ഇറക്കവും അടക്കം ടോട്ടല്‍ ട്രിപ്പ്‌ നാല്. ഓരോ ട്രിപ്പിലും ഓരോ പഴം  മാത്രം വീതം ഒരു 'സിമ്പിള്‍ സ്നാക്സ്‌' ! ഈ മര്യാദ കാത്തുസുക്ഷിക്കാനാവാതെ ഏതെങ്കിലും കഠിന-പഠനധ്വാന ദിവസങ്ങളില്‍ ട്രിപ്പോന്നിന് ഒരു പഴത്തിനു  പകരം രണ്ടെണ്ണം അകത്താക്കിയിരുന്നില്ല  എന്ന്  ഞാന്‍  ഉറപ്പിച്ചുപറയുന്നില്ലതാനും !!  (Note the point )

സുമാര്‍ ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞൊരു ദിവസം ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരു 'ഗസ്റ്റ്' വന്നു. സ്നേഹാന്വേഷണങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ചായ ഉണ്ടാക്കാനായി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയ അമ്മയോട് അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു ചായിപ്പിലെ പെട്ടിയില്‍ ഒരാഴ്ച്ച മുമ്പ് ഒരു കായക്കുല കൊണ്ടുവച്ചീടുണ്ട് ,നല്ലപാകമായിരിക്കും ഇപ്പോള്‍” . അടുക്കളയില്‍ കൊക്കുവടയോ മിക്സരോ ഒന്നുംതന്നെ സ്റ്റോക്ക്‌ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല്‍  പെട്ടിയിലെ ഒരുകുല പഴത്തിന്റെ വിവരം വളരെ സന്തോഷത്തോടെ ആണ് അമ്മ കേട്ടത്.

ഒര് ടോര്ച്ച് എടുത്ത്പഴക്കുല എടുക്കാനായി അമ്മ  എന്നെ തന്നെ  പറഞ്ഞുവിട്ടു .   ചായിപ്പിലെത്തി പെട്ടിതുറന്നു പ്രസ്തുത കുല പുറത്തേക്ക്‌ എടുത്തു. സംഗതിയുടെ യഥാർത്ഥ  ഗൌരവം അപ്പോളാണ് എനിക്കും പിടികിട്ടിയത് . നാലഞ്ചു മാണിക്കായ ഒഴികെ ഭാക്കിയെല്ലാം 'ക്ലീന്‍ ക്ലീന്‍' . അടുക്കളയില്‍ പഴക്കുലയുടെ വരവും പ്രതീക്ഷിച്ച്‌ നില്ക്കു ന്ന അമ്മയോട് ഞാന്‍ എന്തു പറയും . എന്‍റെ   ധര്‍മസങ്ങടത്തിന്‍റെ  തീവ്രത ആരറിയാന്‍ !!!

കടുത്ത ചമ്മലും സങ്കടവും ചെറുചിരിയുംഅടക്കം നവരസങ്ങള്‍ എല്ലാം കലര്ന്ന് ഒരു പ്രത്യേകഭാവത്തില്‍ കാര്യം അമ്മയോട് ഒരുവിധം പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിച്ചു. ചമ്മല്‍ സഹിക്കാതെ ഇപ്പൊ വരാംഎന്നു പറഞ്ഞു ഒരു  'നമ്പര്‍' കാട്ടി പത്തു മിനിറ്റു നേരത്തേക്ക്‌ രംഗത്ത്നിന്ന് സ്കൂട്ടായി മാറി നില്ക്കു കയും ചെയ്തു .

എന്തായാലും  , സംഭവം വെളിവായ നേരത്ത്
ഒരു ഗസ്റ്റ്‌ സാനിധ്യമുണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ട് ഉടന്‍ പ്രതികരണത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷ നേടാന്‍ ഒരു കയ്യ് സഹായം ആയി.. എന്നാല്‍  പിന്നീട് ഒന്നു രണ്ടു തവണ വിഷയം ചര്‍ച്ചക്ക് എടുത്തപ്പോള്‍. 'സ്റ്റഡി  ട്രിപ്പ്‌ ഒന്നിന് പഴം ഒന്നു വച്ച് ഒരു 'സിമ്പിള്‍ സ്നാക്സ്‌' മാത്രം" എന്ന 'ഫോര്‍മുല വണ്‍' വാദത്തിലായിരുന്നു ഞാന്‍ ഉറച്ചു നിന്നത്  . അത്യന്തികമായി സംഭവത്തിന്റെ പ്രചോദനം  പഠനം പ്രോല്സാ ഹിപ്പിക്കാനായിരുന്നു  എന്ന സത്യം വീട്ടുകാര്‍ അംഗീകരിച്ചതു കൊണ്ടായിരിക്കണം 'ഒരു കുല പഴം ഒറ്റക്ക് തിന്ന ആക്രാന്തപദ്ധതി' എന്ന കുപ്രസിദ്ധി വീട്ടിനുള്ളിലെങ്കിലും എനിക്ക് കിട്ടാതെ പോയത് !

വിശദാംശങ്ങള്‍:
കാമ്പില്ലാത്ത കുഞ്ഞുകായ = മാണിക്കായ
കരുവാപ്പടി = മണ്ണംപേട്ടയിലെ ഒരു 'Suburban Junction


Sunday, October 7, 2012

ഖമ്മര്‍ മിട്ടായി

                                   
( പശ്ചാത്തലം : എണ്‍പതുകളുടെ ആദ്യപകുതിയിലെ ഒരു വേനല്‍ അവധിക്കാലം ) 



                               

വേനല്‍ക്കാലമായാല് നാട്ടിൽ   കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കടകള്‍  അവിടവിടെ ഉയരുകയായി . സ്ഥിരം പലചരക്ക് കടയോ മറ്റോ ഒന്നു പോലും  ഇല്ലാത്ത ഉള്‍പ്രദേശമായതിനാല്‍ ഈ  താല്‍ക്കാലിക കടക്കാര്‍ക്ക് നല്ല  കച്ചവടവും  കിട്ടാറുണ്ട്. ഉയര്‍ന്ന ക്ലാസ്സുകളില്‍ പഠിക്കുന്ന പല ചേട്ടന്മാരും അടുത്ത അധ്യയനവര്‍ഷത്തേക്കുള്ളധനസമാഹരണാര്‍ത്തം ഇത്തരം സംരംഭങ്ങളുമായി ഇറങ്ങുക പതിവാണ്. കിഴക്ക്ഭാഗത്ത്‌  ശശിയേട്ടന്‍റെ കടയും തെക്ക്‌ ഭാഗത്ത്‌ സജീവേട്ടന്‍റെ  കടയും മാര്‍ച്ച്‌ മാസത്തോടെ സജീവമാവും. എന്നാല്‍ രണ്ടു വീടപ്പുറമുള്ള   'കണ്ടുരാജേട്ടന്‍റെ'  കടയാണ് കെങ്കേമന്‍ കട. പല  കാരണങ്ങളാല്‍രാജേട്ടന്‍റെ കടയായിരുന്നു  പ്രിയങ്കരം . എല്ലാ കടകളിലും രാത്രിയായാല്‍ ഒരു ‘ഹരിക്കലാംപ്‌’ മാത്രം വെളിച്ചം നല്‍കുമ്പോള്‍ രാജേട്ടന്‍റെ കടയില്‍ അഡീഷണനലായി ബാറ്ററി  ഉപയോഗിച്ചുള്ള ഒരു ചെറിയ ബള്‍ബ്‌ കൂടി മിന്നി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും ! വൈദ്യുതി ഇല്ലാത്ത നാട്ടില്‍ കൌതുകത്തിന്   പിന്നെന്തുവേണം ?



കടയിലെക്കുള്ള ചരക്ക് വാങ്ങി വരുന്ന ദിവസം തൃശൂര്‍സിറ്റി  വിശേഷങ്ങള്‍ ‘ലൈവ്’ ആയി അവതരിപ്പിക്കുന്നതില്‍ രാജേട്ടന് ഒരു പ്രത്യേക കഴിവുണ്ടായിരുന്നു . പതിനാലു നിലയുള്ള  'എലയ്റ്റ്‌' ഹോട്ടല്‍ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ഒരു ‘അപാര’ എടുപ്പും  70mm രാഗ ത്തില്‍ പുതിയതായി റിലീസ് ആയ ജയന്‍റെ സിനിമയുടെ വിശേഷങ്ങളും പൂരം  എക്സിബിഷനിലെ പുതിയ ഇനങ്ങളും  ഞങ്ങള്‍ അത്ഭുതത്തോടെ കേട്ടും   മനസ്സില്‍  കണ്ടും നിന്നു പോന്നു !! ഈ 'ലൈവ്' അവതരണം തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ രാജേട്ടന്‍ വേറെ ലെവല്‍ ആണ്  എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് അന്നേരം രാജേട്ടന്‍റെ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ വേണം  കടയിലെ കച്ചവടം നോക്കാന്‍ . 


  Elite Hotel -Thrissur

 രാജേട്ടന്‍റെ കടയില്‍  മിട്ടായി ഇനങ്ങളിലെ രാജാധിരാജനാണ്   ഖമ്മര്‍. നാളികേരപ്പീരയും ഉരുക്കി  പരുവത്തിലായ  ശര്‍ക്കരയും ഒക്കെ ചേര്‍ത്ത ആ ഒരു  വിശിഷ്ട ‘കോമ്പിനേഷന്‍’ വില അഞ്ചു പൈസ. സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ ഖമ്മര്‍ 'മ്മടെ'   ഒരു വീക്ക്നെസ്സ് ആയിരുന്നു . പോക്കെറ്റ്‌ മണി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ കേട്ടുകേള്‍വി പോലും ഇല്ലാത്ത അക്കാലത്ത്‌ കരുവാപ്പടിയിലെ കൊച്ചപ്പേട്ടന്‍റെ പലചരക്ക്‌ കടയിലേക്ക് പോകുമ്പോഴോ മറ്റോ കിട്ടുന്ന പത്തോ ഇരുപതോ പൈസയുടെ  ‘അലവന്‍സ്’ മാത്രമായിരുന്നു ഏക  വരുമാനസ്രോതസ്സ് 🙂 

ഖമ്മര്‍ മിട്ടായി 

ക്രമേണ ഖമ്മര്‍ മിട്ടായി പ്രേമം കൂടിവരികയും അത്‌ വരുമാനവുമായി ഒരു കാരണവശാലും ഒത്തുനില്‍ക്കാതെയിരിക്കുകയും  ചെയ്തപ്പോള്‍ മ്മടെ രാജേട്ടന്‍ സഹായവുമായെത്തി . “ഇവിടെ പുസ്തകത്തില്‍ ‍ എഴുതിവച്ചേക്കാം” രാജേട്ടന്‍  പറഞ്ഞു . അങ്ങിനെ പണ്ട് ഏതോ  രോഗിയും വൈദ്യനും ഒരു പോലെ പാല്‍ ഇച്ചിച്ച് കല്‍പ്പിച്ച  പോലെ  മ്മളും  രാജേട്ടനും ഒരുപോലെ  വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ അക്കൗണ്ട്‌   രാജേട്ടന്‍റെ കടയില്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായി 🙂



അക്കൗണ്ട്‌ അഥവാ ‘പറ്റ്’ സ്വാതത്ര്യം ലഭിച്ചപ്പോള്‍ 'ഖമ്മര്‍  പ്രേമം' കൂടുതല്‍ മൂത്തു എന്നുതന്നെ പറയാം . പറ്റ്തുക  ഒരു രൂപയോളമെത്തിയപ്പോള്‍   എന്തോ പറയാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു തരം വല്ലായ്ക തോന്നുകയും രണ്ടു ദിവസത്തേക്ക്‌  ഖമ്മര്‍ കഴിക്കല്‍  കുറക്കുകയും ചെയ്തു ! പിന്നെ പിന്നെ കാര്യങ്ങള്‍ മുറപോലെ തുടര്‍ന്നു. പറ്റ്തുക രണ്ടു രൂപ ആയി എന്ന് രാജേട്ടന്‍ പറഞ്ഞ അന്ന് ശരിക്കും ഒരു പരിഭ്രമം ഉള്ളില്‍ തോന്നി . അച്ഛന്‍ എങ്ങിനെയെങ്കിലും വിവരമറിഞ്ഞാല്‍ സംഗതികള്‍ ആകെ തകിടം മറിയും. ആ ‘രാമേട്ടന്റെ ആറില്‍ പഠിക്കുന്ന പുത്രന്‍,  രാജന്‍റെ കടയില്‍ പറ്റ് തുടങ്ങിയത്രേ’ എന്ന് നാട്ടുകാര്‍ പറയുന്ന ആ രംഗം പകലു മാത്രമല്ല  രാത്രിയിലും  മനസ്സിനെ മതിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി . 


അപ്പോഴാണ്‌ രാജേട്ടന്‍റെ   കടയിലെ തന്നെ സമ്മാന കലണ്ടര്‍ മ്മള്‍ക്ക്  ഒരു പുതിയ പ്രതീക്ഷ തന്നത്  . പോസ്റ്റ്‌ സ്റ്റാമ്പ്‌ വലിപ്പത്തില്‍ നസീറിന്‍റെയും ജയന്‍റെയും ഒക്കെ   നൂറുകണക്കിന്പടങ്ങള്‍ ആ കലണ്ടര്‍ നിറയെ ഉണ്ടാവും . ഇരുപത്തഞ്ചു പൈസക്ക് ഇതിലൊന്ന് പൊളിച്ചു നോക്കി പുറകില്‍ മറച്ചു  വച്ചിരിക്കുന്ന  ഭാഗ്യം  പരീക്ഷിക്കാം. എല്ലാ സമ്മാനങ്ങളും മുകളിലും വശങ്ങളിലുമായി 'ഡിസ്പ്ലേ' ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവും . ഏറ്റവും വലിയ തുക  ഇരുപത് രൂപ . പിന്നെ പത്തിന്‍റെയും അഞ്ചിന്‍റെയും രണ്ടിന്‍റെയും ഒന്നിന്‍റെയും  നോട്ടുകള്‍ . അതിലെ ഏറ്റവും വലിയ തുകയായ ഇരുപത് ഒക്കെ  മ്മടെ ചിന്തക്കപ്പുറമുള്ള ഒരു സംഭവമായിരുന്നു അന്ന്  . പക്ഷേ രണ്ടിന്‍റെ നോട്ടിനോട് പോലും ലോകത്തിലെ ഇപ്പോഴത്തെ  ഏറ്റവും മൂല്യം കൂടിയ കറന്‍സി ആയ കുവൈറ്റിലെ   ഇരുപത് ദിനാര്‍  ( ഏകദേശം 4,000 രൂപ ) നോട്ടിനോട് തോന്നുന്നത്തിലും വലിയ മൂല്യമാണ്   അന്ന് തോന്നിയിരുന്നത് എന്നതാണ് സത്യം. 

20 Kiwait Dinaar 

അങ്ങിനെ  ഒരു 'രണ്ടിന്‍റെ നോട്ടെങ്കിലും കിട്ടണേ' എന്ന് ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ട് തവണ ഭാഗ്യം പരീക്ഷിച്ച വകയിലും വിഷുവിവോടനുബന്ധിച്ചു ഖമ്മര്‍ അടിച്ച  വകയിലുമൊക്കെയായി പറ്റ്തുക  മൂന്ന് രൂപയിലെത്തി. പിന്നെ ശക്തമായ  ഒരു  തീരുമാനം എടുക്കാന്‍ ഒട്ടുംബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല . അങ്ങിനെ  ഖമ്മറിന് സ്വയമായി ഒരു 'മൊറട്ടോറിയം' പ്രക്യാപിക്കാന്‍ സ്വയം നിര്‍ബന്ധിതനായിതീര്‍ന്നു 🙂 

മൂന്ന് രൂപ കടം തീര്‍ക്കാനുള്ള  വഴികള്‍ അന്വേഷിക്കല്‍ ആയി പിന്നത്തെ മുഴുവന്‍ സമയ ചിന്ത. ആവശ്യം ആണല്ലോ  എല്ലാ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളുടെയും മാതാവ്‌ ! ഈ ലോകസത്യം അക്ഷരം പ്രതി ശരി വച്ചുകൊണ്ട്, വീട്ടില്‍  അച്ഛന്‍ പൈസ വെക്കുന്ന അലമാരയുടെ വലിപ്പ് പുട്ടാറില്ല എന്ന്  മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു ഇതിനകം . ആരും അറിയാതെ  ഒന്നോ രണ്ടോ രൂപയുടെ ചെറിയ നീക്കു പോക്ക് നടത്തുവാന്‍ തന്നെ മനസ്സിലുറച്ചു. എങ്ങാനും പിടിക്കപെട്ടാല്‍ അതോര്‍ക്കാന്‍ പോലും വയ്യ , എങ്കിലും തക്കം പാത്ത് കിട്ടിയ അനുകൂല സാഹചര്യത്തില്‍ വലിപ്പ് തുറന്നു . രണ്ടു രൂപ നോട്ട് ഒരെണ്ണം എന്നെ നോക്കിയെന്നോണം മുകളില്‍ തന്നെ കിടക്കുന്നു ! ആദ്യമോഷണത്തിന്‍റെ ലക്ഷണമേന്നോണം കൈകള്‍ കിടുകിടെ വിറക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പറയാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു തരം വല്ലായ്ക ! ഉടനെ ഒരു ഐഡിയ പൊട്ടിമുളച്ചു . ഇന്നത്തേക്ക്‌ ഈ നോട്ട്  എന്തായാലും വശത്തായി കിടക്കുന്ന പാസ്‌ബുക്കുകളുടെ ഇടയില്‍ കിടക്കട്ടെ. നാളെയോ മറ്റന്നാളോ അവിടന്ന് പൊക്കാം. നേരിട്ട് അടിച്ചു മാറ്റുന്നതിന്‍റെ ടെന്‍ഷനും ഒഴിവാകും ! അങ്ങിനെ  GRADUAL DISPLACEMENT  METHOD ( GRADIM ) എന്ന സമ്പ്രദായം  രൂപംകൊണ്ടു 🙂 ! എന്നാല്‍ എന്നെ തികച്ചും നിരാശനാക്കികൊണ്ട് ഏതൊരു പരീക്ഷണത്തിന്നും സംഭവിക്കാവുന്ന പരാജയം അടുത്ത ദിവസം തന്നെ  സംഭവിച്ചു . എന്തോ കുറി കൈപ്പടക്കോ മറ്റോ വേണ്ടി അലമാരയുടെ വലിപ്പ്  പുറത്തേക്ക് എടുത്ത് പരിശോധിക്കാനായി അച്ഛന്‍ ഇരിക്കുന്നു. സ്ഥലം മാറി കിടന്ന രണ്ടു രൂപ നോട്ട് പാസുബൂക്കുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്ന് എടുക്കുന്നതും യഥാസ്ഥാനത്ത് വക്കുന്നതും തെല്ല് വിഷമത്തോടെ അകലെയിരുന്നു  നിസ്സഹായനായി നോക്കി കണ്ടു ☹️

അങ്ങിനെ ആദ്യ ശ്രമത്തില്‍ തന്നെ  GRADIM  പരീക്ഷണം പരായപെട്ട നിരാശയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ദാ വരുന്നു  ബോംബയില്‍ പോയ മാമന്‍.  ബോംബെ വിശേഷങ്ങളൊക്കെ കുറേശ്ശെ മേമ്പൊടി ചേര്‍ത്ത് പറഞ്ഞു ഞങ്ങളെയൊക്കെ ചിരിപ്പിച്ചു തിരിച്ചു പോകുമ്പോള്‍  എന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ എന്തോ  വച്ച് തന്നീട്ട് മാമന്‍ പറഞ്ഞു ‘ഈ പോക്കെറ്റ്‌ മണി നിനക്ക് ഇരിക്കട്ടെ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചോളൂ’. മാമന്‍ പോയതും വീടിന്‍റെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌മാറി നിന്ന് പോക്കറ്റിലെ സമ്മാനം  പുറത്തെടുത്ത്‌ നോക്കി . അതൊരു രണ്ടു രൂപ നോട്ടായിരുന്നു ! അവിടന്ന്‌ ഒരൊറ്റ കുതിപ്പായിരുന്നു രാജേട്ടന്‍റെ കടയിലേക്ക് . രണ്ടു രൂപ നോട്ട് രാജേട്ടന് കൈമാറിയപ്പോള്‍ കിട്ടിയ ഒരാശ്വാസം പറയാന്‍ വാക്കുകളില്ല തന്നെ . ആദ്യ കടത്തിന്‍റെ പ്രധാനഭാഗവും തിരിച്ചു കൊടുത്തതിന്‍റെ സന്തോഷത്തില്‍ കുറെ ദിവസങ്ങളായി നിറുത്തി വച്ചിരുന്ന  ഖമ്മര്‍ രണ്ടെണ്ണം ഒരുമിച്ചു ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട്  തിരിച്ചുപോന്നു 😀

പിന്നെ അധികംവൈകാതെ അച്ഛന്റെ പൂട്ടാത്ത മേശയില്‍   മുമ്പ് പറഞ്ഞ GRADIM വിജയപ്രദമായിനടപ്പാക്കി കൊണ്ട്  ആദ്യം, പൈസ  വയ്ക്കുന്ന വലിപ്പിന്‍റെ തന്നെ മറ്റേ അറ്റതേക്കും അടുത്ത ദിവസം അലമാരയുടെ തുണി വയ്ക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്കും അതിനടുത്ത ദിവസം സ്വന്തം പോക്കറ്റിലേക്കും സുരക്ഷിതമായി  എത്തിച്ച് കൊണ്ട്  ഒറ്റ രൂപ നോട്ട് ഒന്ന് സംഘടിപ്പിച്ചു. അങ്ങിനെ  പറ്റ് ബാധ്യത തീര്‍ത്തു . അപ്പോഴേക്കും വേനലിനെ കുളിരണീച്ചുകൊണ്ട് കാലവര്‍ഷം തുടങ്ങുകയും പുതിയ സ്കൂള്‍ വര്‍ഷം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. അതോടെ ആ വര്‍ഷത്തെ വേനല്‍കടകള്‍ക്കും  പരിസമാപ്തി ആയി. 


         
 nostalgic rain picture at school  



പദ വിവരം;

കണ്ടുരാജന്‍ = ശ്രീമാന്‍ 'കണ്ടു' മകന്‍ രാജന്‍. 'കണ്ടു' എന്നത് ഒരു  ക്രിയാ
പദമെന്നു തോന്നുമെങ്കിലും പഴയ തലമുറയില്‍ അത് നാമമായും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.    

Saturday, October 6, 2012

ഒരു മണിയടിയുടെ ഓര്മക്ക് :



ആ ബാല്യകാല ചിത്രങ്ങളുടെ തെളിമ ആര്‍ക്കാണ് മറക്കാന്‍ കഴിയുക അല്ലേ 

.യു.പി.എസ് മണ്ണംപേട്ടയിലേക്ക് ആദ്യമായി ചേച്ചിയുടെ കയ്യില്‍ പിടച്ചുകൊണ്ട് നടന്നുപോയത്, എവിടെ എവിടെ സ്കൂള്‍ എന്ന പത്തഞ്ഞൂറുപ്രാവശ്യമെങ്കിലും ആവര്‍ത്തിച്ച ( ചിലപ്പോള്‍ കുറച്ചു കുറഞ്ഞേക്കും-എന്തായാലും നൂറില്‍ താഴില്ല!) ചോദ്യത്തിന്നുത്തരമായി ചേച്ചി അകലെനിന്നേ കാട്ടിത്തന്ന പുതിയ വെള്ളയടിച്ച സ്കൂള്‍ മതില്‍, ഇരിപ്പ് ഉറക്കാതെ അച്ഛനമ്മമാരുടെ കുടെ ഓടിപ്പോകാന്‍ അലമുറയിടുന്ന പിള്ളേര്‍, അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ട മേരിടീച്ചര്‍, ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ വലിപ്പത്തില്‍ നിര്മിചിട്ടിരുന്ന  ഭിമാകരനായ തറിയും അത് പഠിപ്പിക്കാനുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പാവം തക്ലി ടീച്ചറും, മരത്തിന്‍റെ കാലുമായി വന്നിരുന്നുക്ലാസ്സ്‌ എടുത്തിരുന്ന പാട്ടുടീച്ചര്‍, All In One ആയിരുന്ന പ്യൂണ്‍ ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ തുടങ്ങി എത്രയെത്ര മറക്കാനാവാത്ത ചിത്രങ്ങള്‍ .

അന്നൊക്കെ പ്യൂണ്‍ ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ ഒറ്റയ്ക്കേ ആ  ഓള്‍റൌണ്ടര്‍ പണിക്ക്‌ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഇന്നൊക്കെ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ലിമിറ്റഡ് പണികള്‍ മാത്രം  എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു മറ്റു ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കാതെ കളിക്കുന്നവരായിരിക്കും കൂടുതലും. ബെല്ലടിക്കുകഹെഡ് മാസ്റ്ററുടെ ഓഫീസിലെ പണികള്‍ ചെയ്യുക, ക്ലാസ്സായ ക്ലാസിലെല്ലാം നോട്ടിസുകള്‍ എത്തിയ്ക്കുക, ബെല്ലടിച്ചീട്ടും ക്ലാസ്സില്‍ കയറാതെ പെട്ടികടയില്‍   നിന്നുകൊണ്ട് പല്ലോട്ടി മിട്ടായിയും ഉപ്പിലിട്ട നെല്ലിക്കയും തിന്നുരസിക്കുന്ന വില്ലന്മാരെ ചെവിക്ക് പിടിക്കുക, കുപ്പിക്കായ കളിയില്‍ മുഴുകി  ബെല്ല് കേല്‍ക്കാതെ ഇടവഴിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന കാണികളെയും കളിക്കാരെയും വിരട്ടുക തുടങ്ങിയ പണികളെല്ലാം കഴിഞ്ഞുകിട്ടുന്ന അധികസമയത്ത് ഉപ്പുമാവ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ചേച്ചിയെ സഹായിക്കുക, അത്‌ അലംബില്ലാതെ വിതരണം ചെയ്യാനായി നേത്രുത്വം കൊടുക്കുക  തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം ചെയ്തു വന്നു.

ഇങ്ങനെ ഭാരിച്ച പണികള്‍ ചെയ്യുന്നത് കണ്ട് മനസ്സലിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലെങ്കിലും, ലീഡിംഗ് പിള്ളരില്‍ ചിലര്‍ അവരുടെ ജന്മനാ കിട്ടിയ ചെത്ത് ശീലം പ്രകടിപ്പിക്കാനായി ബെല്ല് അടിക്കുവാന്‍ സ്ഥിരമായി ജോര്‍ജ്ഏട്ടനെ 'മണിയടിച്ചു' വന്നു

ചെത്ത് പരിപാടിയോട് ഒരു താല്‍പര്യവും ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും ഒരു പ്രാവശ്യം എങ്കിലും ബെല്ല് അടിക്കുവാന്‍ ഉള്ള മോഹം ഇത്തിരി മുതിര്‍ന്നപ്പോള്‍ എന്നിലും കടന്നുകൂടി. ‘മണിയടി രൂപത്തിലല്ലെങ്കിലും ജോര്‍ജ്എട്ടനോട് ഞാന്‍ ആദ്യമായി കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. ഇന്നത്തെ അടി ഒരുത്തനെ ഏല്‍പ്പിച്ചുവെന്നായിരുന്നു മറുപടി..

 അവിടന്നു കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞൊരു നാള്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വിതരണത്തിനുള്ള ബുക്കെടുക്കാനായി ഓഫിസില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ എനിക്കൊരു ഗോള്‍ഡന്‍ അവസരം ലഭിക്കുകയും ഉടനെ ഞാന്‍  റിക്വസ്റ്റ് പുതുക്കുകയും ചെയ്തു. അന്നത്തെ രണ്ടാം ബെല്ലടിക്കാന്‍ തരാമെന്ന്‌ ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ സമ്മതിച്ചു.

ബെല്ല് അടിക്കാനായി വര്‍ഷങ്ങളായി ദാഹിച്ചുമോഹിച്ചു നിന്നിരുന്ന എന്റെ മനസ്സും ശരീരവും സന്തോഷത്തില്‍ മുങ്ങിക്കുളിക്കാനായി തയ്യാറെടുത്തു. ഇരുമ്പിന്റെ കൊട്ടുവടി ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ കയ്യില്‍ തന്നപ്പോള്‍ എന്തോ വലിയ ഒരു ട്രോഫി കിട്ടിയ പ്രതീതിയാണ് ഉണ്ടായത്‌. കൊട്ടുവടി ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് ഞാന്‍ റെഡിയായിനിന്നു. ഓഫിസ് വാതിലിനോട്‌ ചേര്‍ന്ന്, വാച്ചില്‍ നോക്കി നിന്ന ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ ആഗ്യം കാണിച്ചതും ഞാന്‍ എന്റെ സര്‍വ ശക്തിയുമെടുത്തുകൊണ്ട് അടി തുടങ്ങി

എന്റെ സ്വന്തം മണിയടിയുടെ അലകളില്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയോ എന്നറിയില്ല ഒരു വലിയ അലറിച്ച കേട്ടാണ് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയത്. ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ ഒരു ചീറ്റപുലിയെപ്പോലെ എനിക്കുനേരെ കുതിച്ചു വരുന്നു !! നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ജോര്‍ജ്ഏട്ടന്‍ എന്‍റെ കയ്യില്‍നിന്നും കൊട്ടുവടി ശക്തിയില്‍ വാങ്ങുകയും മണിയടി തുടരുകയും ചെയ്തു. സാഹചര്യം പന്തിയല്ലെന്നു കണ്ടു കളരിയിലെ പത്തൊമ്പതാം അടവ് നേരിട്ട് പ്രയോഗിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ നിമിഷംനേരംകൊണ്ട് ക്ലാസ്സില്‍ എത്തിഒന്നുമറിയാത്തഭാവത്തില്‍ സീറ്റിലിരുന്നു. 

മനസ്സമാധാനത്തോടെ കാര്യങ്ങള്‍ റിവ്യൂ ചെയ്തപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങള്ടെ കിടപ്പ് പിടികിട്ടിയത്. ഒന്നാം മണിയുടെയും രണ്ടാം മണിയുടെയും താളവ്യത്യാസം 'പ്രോപ്പര്‍' ആയി മനസ്സിലാക്കാത്തത് അയിരുന്നു ആ വന്പിച്ചപരാജയത്തിന് കാരണം. സെക്കന്റ്‌ ബെല്ല് എന്നുവച്ചാല്‍ രണ്ടു ബീറ്റ്‌ അടുപ്പിച്ചും പിന്നെ ചെറിയ ഗാപ്‌ കൊടുത്ത് പിന്നത്തെ രണ്ടു ബീറ്റ്‌ അങ്ങനെ തുടരണം. എന്നാല്‍ ഒന്നാം ബെല്ല് ഒരു ഗാപ്പും ഇല്ലാതെ തുടര്‍ച്ചയായ അടി ആണ്. രണ്ടാം മണിക്കു പകരം ഒന്നാം മണി ശൈലിയില്‍ ആയിരുന്നു ഞാന്‍ പെടച്ചത്.


എന്തായാലും ആ ഒരു പറ്റിനു ശേഷം ഓഫീസ്‌പരിസരത്ത് എങ്ങാനും എന്നെ കണ്ടാല്‍ ബെല്ല് അടിക്കണോ എന്ന ജോര്‍ജ്ന്‍റെ തമാശകലര്‍ന്ന ചോദ്യത്തിന് 'വേണ്ട ജോര്‍ജ്ഏട്ട' എന്ന് വളരെ ബഹുമാനത്തോടെയും സീരിയസ്സായും മറുപടി പറഞ്ഞുവന്നു
.
പിന്‍കുറിപ്പ്‌ നാട്ടറിവ്‌ പ്രകാരം കളരിയിലെ പതിനെട്ടാം അടവ്‌ പൂഴിക്കടകന്‍, പത്തൊമ്പതാം അടവ്‌ - ശരവേഗത്തില്‍ ഉള്ള ഓടി രക്ഷപ്പെടല്‍

Thursday, October 4, 2012

വെല്കം ബാക്ക് ടു കുവൈറ്റ്.


        
            

അവധിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു കുട്ടികൂളിപ്രാരാബ്ധങ്ങളും ഒരു വര്ഷത്തേക്കുള്ള കലര്പ്പി ല്ലാത്ത മല്ലി മുളകാദി പലവ്യന്ജനങ്ങളുംമറ്റും ഒക്കെ അടക്കം  രണ്ടു ട്രോളി സാധനങ്ങളുമായി കുവൈറ്റ് എയര്പോര്ട്ടിന് പുറത്ത് ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി .


വര്ക്കിംഗ്‌ ഡേ ആയിരുന്നതിനാലും രാവിലെ എട്ടു മണി ആയിരുന്നതിനാലും കാറുമായി വരാന്‍ ആരെയും കിട്ടിയിരുന്നില്ല . പിന്നത്തെ ആശ്രയം സ്വദേശികള്‍ മാത്രം ഓടിക്കുന്ന എയര്പോര്ടട് ടാക്സി തന്നെ. ഒരു തയ്യാറെടുപ്പ്‌ എന്നുള്ള നിലയില്‍ പത്തു ദിനാര്‍ നോട്ട് ചില്ലറ ആക്കി പിടിച്ചു . ട്രോളികളൊന്നും കാണിക്കാതെ തന്നെ അവരുടെ ചാര്‍ജ് അന്വേഷിച്ചു . നാല് ദിനാര്‍ . കഷ്ടിച്ച് അഞ്ചു മിനിറ്റ് സമയത്തില്‍ എത്താവുന്ന നാല് കിലോമീറ്റര്‍  ദൂരമേ ഉള്ളു എങ്കിലും അവരുടെ മിനിമം ചാര്ജ് കൊടുത്തേ പറ്റൂ .

അങ്ങിനെ രണ്ടു ട്രോളികളും തള്ളി ടാക്സി ഓപ്പറേറ്റിംഗ് ഭാഗത്തെത്തി. രണ്ടു ട്രോളി കണ്ടതും, അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് മേല്നോട്ടം വഹിച്ചിരുന്ന സ്വദേശി ഉച്ചത്തില്‍ പറഞ്ഞു രണ്ടു കാറില്‍ കൊള്ളേണ്ട സാധനങ്ങള്‍ ഉണ്ട് . ചാര്ജ് എട്ടു ദിനാര്‍ കിട്ടണം . 
അഞ്ചു ദിനാര്‍ പോരെ എന്ന എന്റെ ചോദ്യം ഒന്നും കേള്ക്കുന്ന ഭാവമേ ഇല്ല.   എട്ടെങ്കില്‍ എട്ട് എന്ന് കരുതികൊണ്ട് ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു . സുമാര്‍ കാല്‍ നൂറ്റാണ്ട്‌ എങ്കിലും പഴക്കമുള്ള ഫോര്ഡ് ‌ കമ്പനിയുടെ ഒരു വങ്കാളന്‍ കാറു വന്നു നിന്നു . ഒരു മാരുതി കാറ് അങ്ങനെ തന്നെ എടുത്തു വക്കാവുന്ന വലിപ്പം ഉണ്ട് അതിന്‍റെ ഡിക്കിക്ക് ! മിക്കവാറും ബാഗുകളൊക്കെ  ഡിക്കിയില്‍ തന്നെ ഒതുങ്ങി . രണ്ടു മൂന്ന് ചെറിയ ബാഗുകള്‍ സീറ്റിലും വച്ചു .
വളരെ പഴക്കമേറിയ വണ്ടിയെങ്കിലും ഉള്‍ ഭാഗം വളരെ പുത്തനായി സൂക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന നല്ല കരുതല്‍ ഉള്ള ടാക്സിക്കാരന്‍ . പിള്ളാരുടെ കയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഐസ് ക്രീം കാറില്‍ വീഴാതെ സൂക്ഷിക്കാന്‍ പുള്ളി നിര്ദേശിച്ചു. കാറില്‍ നിന്നു തന്നെ ടീഷു എടുത്തു കൊടുത്തു കൊണ്ട് പിള്ളേരോട് അക്കാര്യംശ്രദ്ധിക്കാനായി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു .

അഞ്ചു മിനിട്ടുകൊണ്ട്  Farwaniya യിലെ ഫ്ലാറ്റിനു മുമ്പില്‍ കാര്‍ എത്തി. ബാഗുകള്‍ ഇറക്കി വക്കാന്‍ ടാക്സിക്കാരന്‍ എന്നെ സഹായിച്ചു . മുന്പ് പറഞ്ഞ് ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന എട്ടു ദിനാര്‍ ഞാന്‍ എടുത്ത് കൊടുത്തു. എന്നെ ഒട്ടൊന്നു അത്ഭുതം കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം നാല്  ദിനാര്‍ എനിക്ക് തിരിച്ചു തരുന്നു !!

എന്റെ 'മുതീര്‍'  പറഞ്ഞ് ഉറപ്പിച്ച എട്ടു ദിനാറിലെ നാല്  ദിനാര്‍ 'ഹറാം' ആണ്. ആ അധികദിനാര്‍ എനിക്ക് വേണ്ട....അല്‍ഹംദുലില്ലാഹ്’. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു . 

തീര്ത്തും അപരിചിതനായ ഒരു വിദേശിയായ എന്നോട് സത്യസന്ധമായി പെരുമാറിയ ആ മനുഷ്യനില്‍ നന്മയുടെ ഒരു വിളക്ക് ജ്വലിക്കുന്നുവെന്ന്  മനസ്സിലായി . പിരിയുമ്പോള്‍ കൈ കൊടുത്തു കൊണ്ട് ഞാന്‍ സന്തോഷം  പ്രകടിപ്പിച്ചു.
 

എന്‍റെ  നന്ദി പ്രകടനത്തിന് മറുപടിയെന്നോണം ഒരു വിധം ഇംഗ്ലീഷില്‍ തന്നെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു

വെല്കം ബാക്ക് ടു കുവൈറ്റ്. ഹാവ്‌ വണ്ടര്ഫു ള്‍ ഡേസ് ”

 
വാ സലാമ.

**************

കുറിപ്പ്‌ :1)
അറബിയില്‍ 'മുതീര്‍' എന്നാല്‍  മേലധികാരി

      2) ഉത്രാടദിവസം നാട്ടില്‍ നിന്ന് വണ്ടികയറി പോരെണ്ടിവന്നതിലെ എല്ലാ വിഷമവും  ഈ അപരിചിതനായ മനുഷ്യന്റെ് കുലീനമായ പെരുമാറ്റം അനുഭവിച്ചതോടെ ഇല്ലാതായി എന്നതാണ് സത്യം .

        
         ( Farwaniya in a Winter Season )