Saturday, July 14, 2018

വില്ലനൊടി പാടം - Via



തെക്കേക്കര നിന്ന് കരുവാപ്പടി വഴിയാണ്  മണ്ണംപേട്ട സ്കൂളിലേക്കുള്ള യാത്രാപഥം. സ്കൂളിലേക്ക് പുറപ്പെടാന്‍  വൈകിപ്പോയ ദിവസങ്ങളില്‍  ഒരു  കുറുക്കു വഴി  രക്ഷക്കെത്തും - വില്ലനൊടി പാടം വഴി.

ഒരു  ത്രികോണത്തിലെ കര്‍ണവശം കണക്കെ കിടക്കുന്ന ആ വഴി , പാദവശവും ലംബ വശവും  താണ്ടുന്നതില്‍ നിന്ന്  ഇച്ചിരി  ആശ്വാസം നല്‍കും . നേരം വൈകിയ നേരത്ത് അരക്കിലോമീറ്റര്‍ കുറവ്  ചെറിയ കാര്യമല്ല തന്നെ. നേരം വൈകുന്ന ദിവസം കൂട്ടുകാരാരും ഇല്ലാതെ മിക്കവാറും ഏകനായി ആയിരിക്കും ഈ കുറുക്കുവഴി താണ്ടല്‍.

നാരാണസാറിന്‍റെ വീടിനടുത്ത് ഉള്ള പാലത്തിനു മുമ്പ് ഇടത്തോട്ട് കടന്നു തോട്ടുവരമ്പത്തേക്ക് കടക്കാം . ഒരു വശം നെല്‍പ്പാടം  . തോട്ടിലെ ശക്തമായ് ഒഴുക്ക് ഉള്ള ഈ ഭാഗത്ത്‌, വെള്ളത്തിന്‍റെ കളകളാരവം കേട്ടു കുറച്ചു ദൂരം  നടത്തം .


 പിന്നെ  തോടിന്റെ അപ്പുറം കൃഷ്ണന്‍കുട്ടിമാഷിന്‍റെ അതിവിശാലമായ പറമ്പ് ആരംഭിക്കുന്നു. തോടിനപ്പുറം “ഓടപഴം” കിട്ടുന്ന വള്ളിപ്പടർപ്പിലേക്ക് ചുമ്മാ  ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് . തോട്ടുവരമ്പിനു പിന്നെ പിന്നെ പൊക്കംകൂടിവരുന്നു  - നെല്‍പ്പാടം ഒരാള്‍ താഴ്ചയില്‍  ആണിവിടെ . കുറച്ചുകൂടി മുമ്പോട്ടു നീങ്ങിയാല്‍  തോടിനും വരമ്പിനും ഇമ്മിണി വലിയ    ഒരു  വളവും. തോടിനു മീതെയാണെങ്കില്‍   കൈത തലപ്പുകള്‍ വളര്‍ന്ന്മൂടി നിഗൂഢമായി അങ്ങനെ നില്‍ക്കുന്നു. മാഷുടെ പറമ്പ് കാട് പിടിച്ചു വന്യ ഭാവത്തില്‍  ആണ് ഇവിടെ  . അങ്ങുയരത്തില്‍  നൂറ്റിപത്ത് കെ വിയുടെ ഇലക്ട്രിക് ടവര്‍ലൈന്‍ ഒരു ചീറലോടെ പോകുന്നു. പലരും അവിടെ കണ്ടീട്ടുണ്ട്  വെന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ട , ചീറ്റുന്ന രാജവെമ്പാലയുടെ  കഥകള്‍ ഒക്കെ അന്നേരം  ചിന്തയില്‍ മിന്നി മറയും. എന്തയാലും ഈ ഭാഗത്തെ നടത്തത്തിനു "ച്ചിരി" വേഗം കൂടുതല്‍ ആയിരുന്നു  എന്നത് ഒരു "വസ്തുത" യായിരുന്നു.




ഓടപഴം

ആ വളവ് കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ തോടിന്‍റെ രണ്ടു വശവും പാടമാണ്. പിന്നെ വരമ്പിന്‍ നല്ല വീതിയായി.  അകലെ ഓരോ   വീടുകള്‍ ഒക്കെ കണ്ടുതുടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നതോടെ  നിശ്വാസമെടുത്തുള്ള നടത്തം . ഇനി തോട് വട്ടം മുറിച്ചുകടക്കണം.  വേറൊരു കൈത്തോട് വന്നു ചേരുന്ന അവിടെ തോട് നന്നായി പരന്നാണ്  ഒഴുകുന്നത്.  അതിനാല്‍ മുട്ടിനൊപ്പം വെള്ളത്തില്‍  മുറിച്ചു കടക്കാന്‍ എളുപ്പമാണ് - ജൂണ്‍ മാസത്തിലെ കുത്തൊഴുക്ക് സമയത്തൊഴികെ. തോട് കുറുകെ കടക്കുമ്പോൾ   പരൽ മീനുകളുടെ കൂട്ടയോട്ടം .



പിന്നെ, കല്ല്‌ നിറഞ്ഞ  ഊടുവഴിക്കപ്പുറം  കുഞ്ഞികണ്ടമാസ്റ്ററുടെ വീട്  .അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ അബ്രഹാം മാസ്റ്ററുടെ തറവാട് . മിക്കവാറും അവിടെ എത്തുമ്പോള്‍ സ്കൂളിലെ ഒന്നാം ബെല്‍ കേള്‍ക്കാം . പിന്നെ ഒരു ഓട്ടമാണ് രണ്ടാം ബെല്‍ അടിക്കുന്നതോടെയെങ്കിലും സ്കൂളില്‍  എത്താനുള്ള  ബദ്ധപ്പാടില്‍ ഒരു  ഒന്നൊന്നര ഓട്ടം. 

Thursday, June 14, 2018

സി പി ഗംഗാധരന്‍ മാഷ്‌

C.P Gangaadharan Master

മണ്ണംപേട്ട സ്ക്കൂളില്‍ അന്ന് 7 വരെയെയുള്ളൂ . മിക്കവാറും മണ്ണംപേട്ടക്കാര്‍ എല്ലാം തന്നെ പള്ളിക്കുന്ന് അസംഷന്‍ ഹൈസ്കൂളില്‍ പോയി 8-ആം ക്ലാസ്സില്‍ ചേരും . ഇരുപത്തിഅഞ്ചു കിലോമീറ്റര്‍ മാറിയുള്ള ചിമ്മിനി ഡാം വരെയുള്ള പ്രദേശത്തെ കുട്ടികള്ക്കും എല്ലാം ഒരേ ആശ്രയം പള്ളിക്കുന്ന് ഹൈസ്കൂളായിരുന്നു. ഓരോ ക്ലാസിലും K ഡിവിഷന്‍ വരെയൊക്കെ ഉണ്ടാകും -കുട്ടികളുടെ ഒരു പ്രളയം തന്നെ.

എണ്പതുകളിലൊക്കെ ഈ വിദ്യാര്ഥി പ്രളയത്തെ നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് പോകാന്‍ അവിടെ അതിപ്രഗത്ഭരായ അധ്യാപകരുടെ ഒരു നിരതന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ പ്രഗത്ഭമതികളിലെ ഗര്ജിക്കുന്ന വാഗ്മികള്ക്കിടയില്‍ പരമശാന്തനും വ്യത്യസ്ഥനുമായ മലയാളം പണ്ഡിറ്റ്‌മാഷ്‌ എല്ലാ തരത്തിലും സവിശേഷവ്യക്തിത്വത്തിന് ഉടമയായിരുന്നു . പണ്ഡിറ്റ്‌ മാഷ് ഒരു സംഭവം ആണെന്ന് എട്ടാം ക്ലാസില്‍ വച്ച് തന്നെ കേട്ടറിവ് കിട്ടി . എന്നാല്‍ ഒമ്പതാം ക്ലാസില്‍ മലയാളം അധ്യാപകനായി ക്ലാസില്‍ വന്നപ്പോഴാണ് മാഷിന്‍റെ പേര് ശരിക്ക് അറിയുന്നത് – സി പി ഗംഗാധരന്‍ .
പച്ചനിറത്തിലോ ചെങ്കല്ല് നിറത്തിലോ ഉള്ള നീണ്ട ഖാദി ജുബ്ബയും വെള്ളകോട്ടന്‍ മുണ്ടും ഇതായിരുന്നു പണ്ഡിറ്റ്‌മാഷുടെ ബ്രാന്ഡ് വസ്ത്രം. കാലത്ത് സ്കൂളില്‍ വരുബോഴും നാലുമണിക്ക് പോകുമ്പോഴും ഒരു തുണി തഞ്ചികൂടി തോളില്‍ ഉണ്ടാകും. കഷണ്ടികയറിയതാണ് മുന്ഭാഗമെങ്കിലും പിന്‍ഭാഗത്ത്‌ സാധാരണയില്‍ കൂടുതല്‍ നീട്ടി വളര്ത്തിയ മുടി. പിന്നെ കണ്ണടകൂടിയാകുമ്പോള്‍ മാഷ്‌ അതുല്യനായി .
ഉച്ചാരണം പതുക്കെ ആയതിനാലും ആറ്റികുറുക്കി സംസാരിക്കുന്നതിനാലും ക്ലാസില്‍ എല്ലാവരും വളരെ ശ്രദ്ധിച്ച് ഇരിക്കും. പദ്യ-ഗദ്യ ഭേദമേന മാസ്മരിക വഴക്കത്തോടെയുള്ള അധ്യാപനം. പാഠങ്ങള്ക്ക് അപ്പുറംപോയി കുട്ടികളുടെ ചിന്താശേഷിക്ക് ഉത്തേജനം നല്കുാന്ന ലഘു വിവരണങ്ങള്‍. മലയാളം ക്ലാസിനോട്‌ ആദ്യമായി പ്രതിപത്തി തോന്നിയത് മാഷുടെ ക്ലാസില്‍ ഇരുന്നപ്പോഴാണെന്ന് എത്രയോപേര് പറയുന്നത് കേട്ടീട്ടുണ്ട്. “കാളിദാസനും ടാഗോറും–അവര്‍ തമ്മില്‍ കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍” എന്ന ഗദ്യപാഠം, വാസവദത്ത–ഉപഗുപ്ത സമാഗമം വിവരിക്കുന്ന കരുണയിലെ ഭാഗം എന്നിവയൊക്കെ മാഷിന്‍റെ ക്ലാസുകളില്‍ വര്‍ണ്ണമാരിവിതറിയതോര്‍ക്കുന്നു .
ഒരു ദിവസം വേറൊരു അദ്ധ്യാപകന്‍ ഇല്ലാത്ത സമയത്തെ പിരീഡില്‍ മാഷ്‌ കയറിവന്നു . മലയാളം ക്ലാസിനുള്ള ടെക്സ്റ്റും നോട്ടും ഒക്കെ എടുക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മാഷ്‌ ആഗ്യം കാട്ടി വേണ്ട വേണ്ട എന്ന് .
“നമ്മള്‍ ഇന്ന് പ്രകൃതിയിലേക്ക് ഇറങ്ങാനാണ് പരിപാടി” മാഷ്‌ പറഞ്ഞു.
ക്ലാസില്‍ അലസമായി ഇരുന്നിരുന്നവര്‍ അടക്കം ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം ചെവി കൂര്പ്പി ച്ച് ഇരിപ്പായി. ലോക പ്രശസ്ത ജപ്പാനീസ് പ്രകൃതികൃഷിക്കാരന്‍ ആയിരുന്ന മാസനോബു ഫുക്കുവോക്കയായിരുന്നു അന്നത്തെ മാഷിന്‍റെ വിഷയം. രാസവളം, വിഷമടി എന്തിനധികം മണ്ണ് കിളച്ചുമറിക്കല്‍ പോലും ചെയ്യാത്ത പ്രകൃതി കൃഷിയിലൂടെ കൂടുതല്‍ സുസ്ഥിര വിളവുനേടുകയും പ്രകൃതിയെ കൊല്ലാതെ, പ്രകൃതിയുടെ സ്വാഭാവിക പുഷ്ടിയെ നിലനിറുത്തുന്ന ആ കൃഷി രീതി സ്വീകരിക്കേണ്ടതിന്‍റെ ആവശ്യകതയെ പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ അശ്രാന്ത പരിശ്രമം ചെയ്യുകയും ഒക്കെ ചെയ്ത ഫുക്കുവോക്കയുടെ ജീവിത കഥ ഒരു മനോഹരചിത്രം കണക്കെ മാഷ്‌ വരച്ചിട്ടു. അടുത്ത പിരീഡും മാഷ്‌ തന്നെ തുടര്ന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ആശിച്ചു പോയ ക്ലാസ് !



Masnobu Fukuvoka 

ഫുക്കുവോക്കയുടെ അതി പ്രശസ്തമായ “ഒറ്റ വൈക്കോല്‍ വിപ്ലവം” (One Straw Revolution ) എന്ന പുസ്തകം പിന്നീട് മലയാളത്തിലേക്ക് ആദ്യമായി പരിഭാഷപെടുത്തി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് ഗംഗാധരന്‍ മാസ്റ്റര്‍ ആയിരുന്നു. ആരോഗ്യം അനുവദിക്കുന്നത് വരെയും പ്രകൃതികൃഷിക്കും അതുവഴി പ്രകൃതിജീവനത്തിനുമായി ക്ലാസ്സും എഴുത്തും ഒക്കെ ആയി നടന്നിരുന്ന മാസ്റ്റര്‍ ഇപ്പോള്‍ തൃശൂര്‍  ചെങ്ങാലൂരിലുള്ള വീട്ടില്‍ വിശ്രമജീവിതത്തില്‍ ആണ്.
നമ്മള്‍ ആണെങ്കിലോ വിഷം നിറഞ്ഞ പച്ചക്കറികള്‍, രാസവളം കുത്തിക്കയറ്റിയ വിളകള്‍, പ്ലാസ്റ്റിക്‌-രാസ മാലിന്യം നിറഞ്ഞ ഭൂമിയും വെള്ളവും, വിഷവാതകങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ വായു, പെരുകുന്ന മാരക രോഗങ്ങള്‍ ഇതൊക്കെ ആയീട്ടും പാഠം പഠിക്കാതെ അനസൂതം മുമ്പോട്ടു പോയികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിലനില്പ്പിന് വേറെ വഴിയില്ല എന്നുറപ്പാകുമ്പോള്‍ മാത്രമായിരിക്കും സി പി മാഷെപ്പോലുള്ളവര്‍ ദശകങ്ങള്‍ മുമ്പെ പ്രചരിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച ആശയവിത്തുകള്‍ അന്വേഷിച്ച് നാം പോവുക എന്ന് തോന്നുന്നു.

Thursday, February 1, 2018

കേരമധു


തൊഴില്‍ തേടി മുംബൈ മഹാനഗരത്തിലേക്ക് എത്തിയീട്ട് ഏതാനും മാസങ്ങള്‍ ആയിരിക്കുന്നു. അതിനും മുമ്പേ എത്തിപെട്ടതാണ്  പ്രിയസുഹൃത്ത് സുരന്‍ . മുംബൈയുടെ വടക്കന്‍ പ്രാന്തപ്രദേശമായ 'വീരാറി' ന്‍റെ പച്ചപ്പില്‍, ജന്മനാടിന്‍റെ നൊസ്റ്റാള്ജിയ തേടി അന്നൊരു ദിനം ഞങ്ങള്‍ സംഗമിച്ചു. ഒരു മലയാളിക്ക് നൊസ്റ്റാള്ജിയ നുകരാന് മുംബൈയില്‍ ഇതിലും നല്ല സ്ഥലം സ്വപ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം 🌴🌳🌴🌳🌴🌳🌴🌳🌴🌳🌴

 ഒരാൾ വട്ടം പിടിച്ചാല്‍ പിടി എത്താത്തവയാണ് വിരാറിലെ തെങ്ങുകള്‍ ! അടിവിളയായി കുറ്റിമുല്ലയടക്കമുള്ള വിവിധങ്ങളായ പൂകൃഷി .സുരന്‍റെ അടുത്ത ബന്ധു വീരാറില്‍,  നാട്ടിൽ നിന്നും കൊണ്ടുപോയ കുറെ  ജോലിക്കാരെ  ഒക്കെ വച്ച്   കേരമധു കച്ചവടം  നടത്തുന്നു.  തെങ്ങുകളില്‍ കെട്ടിവച്ചിരിക്കുന്നത് കുടങ്ങളല്ല – എട്ടും പത്തും ലിറ്റര്‍ ഒക്കെ കൊള്ളുന്ന കന്നാസുകള്‍. മന്ധരിയും മറ്റുമൊക്കെ വന്നു നാട്ടില്‍ തെങ്ങില്‍ നിന്ന് ഒരു ലിറ്റര്‍ കള്ള് പോലും ലഭിക്കാത്ത അവസ്ഥയില്‍ ഈ കാഴ്ച പുളകം കൊള്ളിക്കാതിരിക്കുമോ ഒരു ശരാശരി കേരളീയനെ  ? എന്തായാലും 'വിരാര്‍' ഒരു സംഭവം തന്നെ.

ഉയരം കുറഞ്ഞ തെങ്ങ് നോക്കിക്കയറി സുരൻ കള്ള് ഇറക്കി കൊണ്ടുവന്നു  . നാട്ടുകഥകളും ഉപകഥകളും ഒക്കെ അയവിറക്കി ആവോളം ‘ശുദ്ധമായ കേരമധു ’ അകത്താക്കി . നാട്ടില്‍ പോലും ഇല്ലാത്ത സ്വാതന്ത്യം ആസ്വദിച്ചാനന്ദിച്ചു  – അതും ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും ചേര്ക്കാതെ !! ഇടവേളയെടുത്ത് കുളത്തിൽ നീന്തിത്തുടിച്ച്‌ അര്മാദിച്ചു .  
'ൻ്റെ'  വാസം സുമാര്‍ നൂറ് കിലോമീറ്റര്‍  ദൂരെ 'ഡോബിവില്ലി' യില്‍ ആയതിനാൽ  സന്ധ്യക്ക് മുമ്പേ ട്രെയിന്‍ പിടിച്ചു തിരിച്ചു പോന്നു  . കുര്ള സ്റ്റേഷനിൽ  വന്ന് മാറികയറി സെന്‍ട്രല്‍ ലൈനിലെ  ട്രെയിന്‍ പിടിച്ചു .

 ട്രെയിനില്‍ നേരം പോക്കിനായി  സംഘഗാന ടീമുകള്‍ പതിവ് പോലെ പാടി  തിമര്ത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. സ്റ്റേഷനുകള്‍ ഓരോന്നായി  പിന്നിടുന്നു - 'വിദ്യവിഹാര്‍', 'കാന്ജ്ജൂര്മാര്ഗ്' പിന്നെ 'ഭാന്ധൂപ്പ്' . മുംബൈയിലെ 'വി ടി'  സ്റ്റേഷന്‍ മുതല്‍ ഇരിക്കുന്നവര്‍ സ്വയമേവ എണീറ്റ് നിന്ന് അത് വരെ നിന്ന് യാത്ര ചെയ്തവര്ക്ക് സീറ്റ് കൊടുക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്ന സ്റ്റേഷന്‍ ആണ് ഭാന്ധൂപ്പ്‌. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ‘മുള്ളുണ്ട്’ സ്റ്റേഷന്‍ കഴിഞ്ഞീട്ടും ഉറങ്ങുന്ന മാതിരി അഭിനയിച്ഛ്  സീറ്റ് മാറി കൊടുക്കാത്ത അപൂര്വ്വം ചിലരോട്, ഈ ചിട്ടവട്ടം സഹിഷ്ണുതയോടെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്ന പൊതുസമ്മതരെ കാണാന്‍ നല്ല  രസമാണ് . എന്തായാലും ‘താനെ’ സ്റ്റേഷന്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും ഈ സ്വയം നിയന്ത്രിത സോഷ്യലിസം സമ്പൂര്‍ണമായും നടപ്പായിയിരിക്കും 💪💝
അന്ന് 'മുള്ളുണ്ട്' സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ എനിക്കും അത്തരം “സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ സീറ്റിന്” ഒരു ഓഫര്‍ കിട്ടി ആശ്വാസപൂര്വ്വം ഞാനിരുന്നു . ഇരുന്ന് കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും പക്ഷേ എന്തൊക്കെയോ ഒരു അസ്വസ്ഥത മ്മളെ  പിടിച്ചുലക്കാന്‍ തുടങ്ങി . ഒരു ഭൂകമ്പം തന്നെ വയറ്റില്‍ രൂപപെട്ടിരിക്കുന്നു 😔😕 അത് ശരീരമാസകലം പടരാനായി വെമ്പുന്നു . തലയില്‍ ഒരു തരം പെരുക്കം കൂടി വരുന്നു .അങ്ങിനെ  സീറ്റില്‍ നിന്നും എണീറ്റ്‌ നില്ക്കാ ന്‍ നിര്ബന്ധിതനായി. ഇരിക്കുമ്പോള്‍ എണീറ്റ്‌ നില്ക്കാനും നില്ക്കു മ്പോള്‍ ഇരിക്കാനും തോന്നുന്ന വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥ ! ടോയലെറ്റ് വരെ പോകാം എന്ന് കരുതാന്‍ ലോക്കല്‍ ട്രെയിനില്‍ എവിടെ ടോയലെറ്റ് ? തിരക്ക് കൂടിയ നേരങ്ങളിൽ ഡോംബിവില്ലിക്കും താനെക്കും ഇടയിൽ   എത്ര തവണ തല 90 ഡിഗ്രി ചരിച്ച് മേല്പ്പോ ട്ടു പിടിച്ച് അര മണിക്കൂര്‍ വരെ ഒക്കെ ട്രെയിനില്‍ യാത്ര ചെയ്തിരിക്കുന്നു . എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്ന കഠിനമായ അസ്വസ്ഥത ഇതിനോടൊന്നിനും താരതമ്യം ഇല്ലാത്തത്. എന്തിനധികം പറയുന്നു - 'കല്‍വ' സ്റ്റേഷനില്‍ ട്രെയിന്‍  നിറുത്തിയതും   സ്റ്റേഷനോട് ചേര്ന്നു ള്ള വെളിപ്പറബിലേക്ക് ഓട്ടമായിരുന്നു- കാര്യ സാധ്യത്തിനായി  😀അന്ന് ഓടിയ സ്വന്തംസ്പീഡ്റെക്കോർഡ് (അതും അജ്ജാതി ജനക്കൂട്ട ത്തിനിടയിൽ കൂടി ) ഇത് വരെ തിരുത്തപ്പെട്ടീട്ടും ഇല്ല .

നാണക്കേട് കൊണ്ട്  പറയാനും വയ്യ,  എന്നാൽപറയാതിരിക്കാനും വയ്യ എന്ന അവസ്ഥയില്‍ എത്തി ചേര്ന്നതിനാല്‍ അടുത്ത ദിവസം  സുരനോട് കാര്യങ്ങള്‍ ഫോണിലൂടെ തുറന്ന് പറഞ്ഞു. തലേന്ന് രാത്രി മുഴുവന്‍ ടോയ്‌ലറ്റില്‍ "കുടികിടപ്പായി" പോയ കഥയായിരുന്നു സുരന് തിരിച്ച്  പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് 😀 കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ്, സീനിയർ കേരമധു ടാപ്പിംഗ് വിദഗ്ദ്ധരുമായി ചർച്ച ചെയ്തു  കൂലംകുഷമായി   വിലയിരുത്തിയതിൽ നിന്നും  സൂർത്തുകൾക്ക് മനസ്സിലായത്  ഒരു അതിപ്രധാന ‘സംഗതി’ ആയിരുന്നു. ‘ഉടതമ്പുരാന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്നും കേരമധു ചെത്തി ഉണ്ടാക്കാന്‍ “കുലത്തൊഴില്‍  ലൈസൻസ് ” എടുത്ത ഒരു വംശത്തിന്‍റെ വര്ത്തമാന കാലകണ്ണികള്‍ ആയീട്ട് പോലും ഈ പ്രാഥമികവിവരം അറിയാത്തവര്‍ ആയി പോയി അന്ന് സുരനും ഈ ഞാനും. 😮എജ്ജാതി മനുസർ ഇവർ 😀

കള്ള് ചെത്തി ഇറക്കി കൊണ്ട് വരുമ്പോള്‍ ശകലം വെള്ളം തളിച്ച് - ഒഴിച്ച് കൊടുക്കണമത്രേ . അതിലുള്ള സൂക്ഷ്മജീവികളെ എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് ആ വെള്ളപ്രയോഗം . അത് നടത്താതിരുന്നാല്‍ ആ സൂക്ഷ്മജീവികളുടെ പ്രവര്ത്തനം കൊണ്ട് ചെറിയ വിഷാംശം ഉണ്ടാക്കുകയും അത് ഭക്ഷ്യവിഷബാധയായി ബാധിക്കുകയും കഠിനമായ വയറിളക്കം, ജ്വരം തുടങ്ങിയവയായി മാറുകയും ചെയ്യും അത്രേ .
എന്തായാലും അനുഭവം  തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ  ഗുരു .  
അതിനാല്‍   ഒരു തുള്ളി പോലും വെള്ളം ചേര്‍ക്കാതെ കേരമധു ആസ്വദിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവര്‍ ഇനി മുതല്‍ കട്ട  ജാഗ്രതൈ  😃😂  😀😀

( Above write up is based on old diary note of 1996 )